تحلیل بیزی داده های بقاء چندمتغیره با استفاده از توابع مفصل

امروزه روش های مختلفی برای مدل سازی داده های بقا چند متغیره مورد استفاده قرار می گیرد که به طور کلی می توان آنها را در دو دسته طبقه بندی کرد. یکی مدل های شرطی که به شرط اثری تصادفی زمان های بقا را مستقل فرض می-کنند و دیگری مدل های حاشیه ای که ابتدا توزیعی حاشیه ای برای هر مولفه در نظر گرفته می شود و سپس توزیع توام به صورت تابعی از توزیع های حاشیه ای و عامل همبستگی در نظر گرفته می شود. یکی از روش های مورد استفاده در مدل سازی داده های بقا چند متغیره به روش حاشیه ای استفاده توابع مفصل می باشد که در سال های اخیر گسترش فزاینده ای یافته است. از جمله داده های بقاء چند متغیره داده های ریسک های رقابتی می باشند. روش های پارامتری و ناپارامتری مختلفی برای مدل سازی داده های ریسک های رقابتی پیشنهاد شده است . اما روش های پارامتری به دلیل مشکل شناسایی پذیری کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. محققین مختلفی استفاده از تابع مفصل را به منظور حل مشکل شناسایی پذیری پیشنهاد کرده اند. در این مدل ها توزیع های حاشیه ای به گونه ای کاملا پارامتری انتخاب می شوند و می توان تاثیر متغیرهای کمکی را بر روی ریسک های مختلف بدست آورد. اما با وجود برخی مزایا روش های بیزی در تحلیل داده های بقاء چند متغیره مدل سازی شده با استفاده از توابع مفصل کمتر به کار گرفته شده اند. در این تحقیق پس از مدل سازی داده های بقاء ریسک های رقابتی به کمک توابع مفصل کلایتون ، مانای مثبت و فرانک از روش های بیزی برای برآورد پارامترها استفاده شد. در پایان نیز مدل های پیشنهادی بر روی داده های بقاء بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال به کار گرفته شد. نتایج حاصل از برازش مدل ریسک های رقابتی به داده ها نشان داد که در حالت تک متغیره جنسیت، شاخص توده-بدنی، سابقه بیماری التهابی روده، درجه تومور، نوع درمان و مرحله تومور بر بقاء بیماران مبتلا به سرطان کولون نقش دارند درحالیکه بر بقاء بیماران مبتلا به سرطان رکتوم جنسیت، شاخص توده بدنی، نوع درمان دارای اثری معنی دار بودند. در حالت چند گانه نیز عوامل سابقه بیماری التهابی روده، شاخص توده بدنی، درجه تومور، مرحله تومور بر بقاء بیماران مبتلا به سرطان کولون موثر شناخته شدند در حالیکه بر بقاء بیماران مبتلا به سرطان رکتوم شاخص توده بدنی و نوع درمان اثر معنی داری داشتند. همچنین بر اساس معیار اطلاع انحرافی تابع مفصل کلایتون برازش بهتری نسبت به توابع مفصل مانای مثبت و فرانک به داده ها داشت.